Rijksmuseumgebouw

1876

In 1876 kon na jarenlang gedoe met de bouw begonnen worden. De architect, Pierre Cuypers, had voor het Rijksmuseum een ontwerp in historische stijl gemaakt, een mengeling van gotiek en renaissance. Menigeen was hier niet gelukkig over en vond het gebouw te middeleeuws en te weinig écht Nederlands.

1885

In 1885 werd het officieel geopend. Behalve de schilderijen en prenten uit het Trippenhuis kwamen bijna alle oudere schilderijen van de Stad Amsterdam in het Rijksmuseum te hangen, waaronder schilderijen als Rembrandts Joodse bruidje die de bankier A. van der Hoop aan de stad had nagelaten. Uit Haarlem werd de verzameling 19de-eeuwse kunst aan het museum toegevoegd. Ook een belangrijk deel van het Kabinet van Zeldzaamheden, dat inmiddels was opgegaan in het nieuwe Nederlandsch Museum voor Geschiedenis en Kunst, kwam weer naar Amsterdam terug.

1904-1916

Omdat de collecties voortdurend groeien en museale inzichten doorlopend veranderen, is in de loop van de tijd nogal veel aan het Rijksmuseumgebouw gesleuteld. Zo werden tussen 1904 en 1916 aan de zuidwestzijde zalen aangebouwd, de huidige Philipsvleugel, die deels bedoeld waren om de collectie 19de-eeuwse schilderijen in onder te brengen die het echtpaar Drucker-Fraser het museum had geschonken.

1927

In 1927 was onder het bewind van hoofddirecteur Schmidt-Degener het Nederlandsch Museum opgesplitst in de afdelingen Vaderlandse Geschiedenis en Beeldhouwkunst & Kunstnijverheid.

1945-1960

Na 1945 werden zij in aparte delen van het gebouw ondergebracht. In de jaren 1950 ontstond voorts de afdeling Aziatische Kunst als gevolg van de onderbrenging van de collectie van de Vereniging van Vrienden der Aziatische Kunst.

1970-1980

Vooral in de jaren ’70 bereikte het aantal bezoekers recordhoogtes, tot bijna anderhalf miljoen per jaar. Het gebouw ging steeds minder voldoen aan de moderne eisen die aan een museum moeten worden gesteld.

Bij de laatste renovatie kreeg het gebouw de oorspronkelijke structuur van Cuypers terug. Uit de binnenhoven zijn de bebouwingen verdwenen. Schilderkunst, kunstnijverheid en geschiedenis zijn niet meer in aparte delen van het gebouw te zien, maar tonen in één chronologisch circuit gezamenlijk een verhaal over de Nederlandse kunst en geschiedenis.

Ook op allerlei andere terreinen is het gebouw gemoderniseerd, terwijl het tegelijkertijd van binnen weer meer het gebouw van Cuypers is geworden: ‘Verder met Cuypers’, noemt het Rijksmuseum dit.

2003-2013

Bij de laatste renovatie kreeg het gebouw de oorspronkelijke structuur van Cuypers terug. Uit de binnenhoven zijn de bebouwingen verdwenen. Schilderkunst, kunstnijverheid en geschiedenis zijn niet meer in aparte delen van het gebouw te zien, maar tonen in één chronologisch circuit gezamenlijk een verhaal over de Nederlandse kunst en geschiedenis. Ook op allerlei andere terreinen is het gebouw gemoderniseerd, terwijl het tegelijkertijd van binnen weer meer het gebouw van Cuypers is geworden: ‘Verder met Cuypers’, noemt het Rijksmuseum dit.

Bron: https://www.rijksmuseum.nl/nl/organisatie/geschiedenis